Hoe het begon.

Keerpunt

Zoals ik al vertelde wou ik vroeger fysiotherapeut worden. Maar het liep even anders.  Echter de stap om in 2006 aan de opleiding sportmassage te beginnen was een keerpunt in mijn leven. Mijn leven van toen bestond uit moeder zijn van een gezin met vijf kinderen. Ik was actief op de scholen van de kinderen, deed vrijwilligerswerk met jongeren, was fanatiek sporter; een ‘gewone’ thuisblijfmoeder zoals dat in die tijd werd genoemd.  

Opleiding

Maar elke keer als de open dag op de opleiding voor sportmassage voorbijkwam in het plaatselijke krantje, kreeg ik de kriebels. Maar ja, steeds waren er belangrijkere zaken in het gezin die voorrang kregen. Tot het jaar 2006. Er waren even iets minder schoolkosten voor de kinderen, het was nu of nooit! En zo schreef ik me in voor de opleiding. Ik verwachtte de eerste avond dat ik vast de oudste leerling zou zijn, maar dat viel enorm mee. De jongste was 23 en de oudste 59! Daar zat ik als 40-plusser mooi tussenin. De eerste theorieles was shocking! Wauw, wat een hoog niveau. De eerste praktijkles was natuurlijk hilarisch. Met 24 vreemden en dan moet je in je ondergoed? De tweede avond waren er al afhakers.

Oefenen

Thuis vonden de kinderen het ook erg grappig. Mama maakt huiswerk en is aan het leren. Mama moet oefenen en het liefst op één van de kinderen. Boek erbij en masseren maar. Zelfs de hond werd niet ongemoeid gelaten en werd helemaal zen geaaid.

Het theorie-examen was alsof je weer op de middelbare school zat. In een sportzaal aan tafeltjes en zelfs naar de wc ging er iemand met je mee. De dag dat de uitslag kwam per brief vergeet ik niet gauw. GESLAAGD voor alle onderdelen! Op naar het praktijkexamen! Oefenen, oefenen en nog eens oefenen. Het praktijkexamen was nog moeilijker en inspannender. En wéér was ik GESLAAGD!  Van onze klas waren van de 24 beginners er uiteindelijk maar zes in één keer geslaagd, zonder herkansingen. En ik hoorde erbij! Wat was ik trots. Tijdens de diploma uitreiking werd verteld over de massageteams en hoe je daar ervaring kon op doen door met collega’s te praten en zo te leren van elkaar. Dat leek mij een prima plan. Het massageteam Gelderland wil dat ieder lid ook de opleiding ‘Blessurepreventie’ heeft om als volwaardig lid mee te draaien. Dat werd dus mijn volgende stap.

Er gebeurt veel

Ik begon dus aan de opleiding Blessurepreventie, dit is eigenlijk een sportmassage-plus opleiding, waar je nog dieper op de stof ingaat en weer meer leert over blessures en over trainingsleer. Vooral de trainingsleer sprak mij erg aan. In deze tijd werd ik benaderd door een fysiotherapeut of ik niet tijdelijk bij de plaatselijke voetbalvereniging AVW’66 als sportverzorgster wilde invallen. Nou, dat leek mij best spannend en leuk. Over de belevenissen binnen de voetbalvereniging, waar ik inmiddels alweer TIEN jaar rondren, in een andere blog meer.

Ook kreeg ik een telefoontje of ik op zoek was naar een baan!! Nou, dat leek me ook wel spannend en leuk na 20 jaar thuisblijfmoeder. En zo had ik ineens een baantje bij een groothandel, was ik sportverzorgster bij de voetbalclub én deed ik een avondopleiding. Hoe druk kan een mens zijn?

De opleiding Blessurepreventie werd ook afgesloten met een diploma, wat was ik wéér zenuwachtig. Ik nam me voor om nooit meer een opleiding met praktijkexamen te gaan doen, maar alleen nog maar leuke workshops. En nu ik dit schrijf is de groothandel, waar ik toen begon en waar ik een enorme leuke en leerzame tijd heb gehad, failliet. Maar druk is de mens nog steeds. Waar tijd over lijkt te zijn, wordt er alweer snel een invulling aan gegeven. En vlak vóór het failliessement had ik de stap al genomen om mijn eigen sportmassagepraktijk te starten. Er kwam dus geen zwart gat. Nee, inmiddels zijn mijn weken weer gevuld met naast de sportmassage en voetbalperikelen, een hele mooie zinvolle tijdsinvulling van masseren in een inloophuis voor kanker. Maar ook daarover ga ik een nieuwe blog schrijven.